یادی از مرحوم حاج حسنعلی حاتمپور :

افسوس که مرد سخن وفن وبیان رفت

یک شاعر دل سوخته ای از برمان رفت

حاتم سخنش جمله ثنا بود و نصیحت

این گوهر کمیاب زبیداد زمان رفت

****

چه شد که لحن توخاموش شد، کجارفتی ؟

نصایح تو فراموش شد، کجا رفتی ؟

چو بلبلان چمن پر کشیدی از گلشن

حریم خانه سیه پوش شد،کجارفتی ؟

***

سروده های من امروز رنگ غم دارد

درون محفلمان یک عزیز کم دارد

مگر ز سوز دلم باخبرشدی ای اشک

چه گویمت به تو ای اشک ،دیده نم دارد

***

سراینده: آقای نکویان