عزانامه ی محرم (احمدخاکسار) :

عزانامه ی محرم

یک باری بین زیمین وزمون پربلا ببو

بومه محرم از ره وماه عزا ببـــــــــــو

وخت عزا وماتمو انگار گوتافلـــــــک

بیژگیته گرت غربت وماتم سراببــــــو

این سوگ وماتم ازکبویارب گو اینجوری

ازماتماژده خون به دل مصطفی ببــو

سرتاسرزیمین ده عزادار وجن وانس

بازجی عزای زاده خیرالنسا ببــــــــو

برپاببو عزای حسین پور فاطمـــــــه

ازاون زمون گو واقعه کربلا ببـــــــو

وختی حسین تشنه جیگر بومه کربلا

زخم جفا به پیکر آل عبا ببـــــــــــــو

خاکاژجی رنگ خون بیگیت اون لحظه نینوا

وختی گو شاه دین بسوی نینوا ببـــــــو

یک مشت خاک سرزیمین کربلاژ وگیت

بژوات برای کشتن مو یا بنا ببـــــــــــو

از مرکباژده گاره اومه شاه کربــــــــلا

تا خیمه گاه لشکر خژ راکرو بپـــــــــا

شاهی گو نور دیده زهرای اطــــــهرو

فرزند مرتضی اوو سبط پیمبــــــــــرو

خویک سپاه اندک دشمن جی بی شمار

روکربلا خـــولشکر اعدا برابــــــــــــرو

اردوژ بپا که شاه ولایت خوســوز دل

چون بیژدی ارض کرببلا مثل محشرو

واژاژ که اهل بیتا ژو بژوات گو زونبیدون

این سرزمیـــــــــن تصرف این قوم کافرو

یاده به جز شهادت آما نژون گـووه

یا ده قعه زنیزه و شمشیر وخنجرو

زونبید گو کربلای بلا خیز برآمـــا

این سرزیمین برای آمادادن سـرو

یاده به جز اسیری و رنج و بلا نئو

اوننده سر زپیکر و صاپاره پیــکرو

هرکی گوژه بشوبشو ای همرهان مو

چون سرنوشت مو به خداونـد داورو

خوهمرهان خژ بژات اوشاه بی نظیر

مونمگووه شوما ببیدون کشته واسیر

وختی بژات حسین گو شهیدم به کربلا

ماتم سرا یباره ببو ارض تا سمـــــــــا

از عرش وفرش ناله زجن وملک بومه

هر یاببو چه شورشی ازنای نینـــــــــوا

ازهرطرف ده نوحه و زاری بلند ببـــــو

لوح وقلم به نالـــــه اومندون وییا وییا

زین ماتمو گو آدم وحـــوا رو سرخوسند

ازیک طرف روماتم و غم نیشته مرتضا

از درد تشنه کامی اطفـــــــــال خیمه گاه

روسر خوسند زین غم وماتــــــمده اولیا

پنداره كاينات عزاداروبرحسيــــــــــــــن

تا نه رواق و دور فلک بشته ایـــن عزا

هریاده نام پاک حسین یووه بــــراوزون

تاژه بووه قیام شهیدان کربـــــــــــــــلا

اسم حسین پنداره از غم وژون نوشت

خو نوک کلک ماتم وسربانجه قضــــا

اینجورو گو وائندژاو کشتی نجــــــات

سربانجه حسین ببو حل مشــــــکلات