گلبانگ گز

دریغ و درد از این بی وفایی دنیانداشت این فلک کج مَدار مهر و وفادراین دیار غریبی که زندگانی ماستچگونه شرح دهم درد و رنج این دنیاچه گویم از غم از دست دادن یاریکه بود آن همه باصبرُ و شاعری دانازشعر خود همه را درس و پند می دادهکه بود هر سخنش روشن و بسی گویاحسنعلی که معلّم به درس دادن بودهزار کودک از او می گرفت درس وفاهمیشه بود وفادار خاندان علیچو بود مسلک او دوستدار آل عبابرفت ناگه از این دارفانی ،حاتمپورگشود بال و بشد سوی جنة الماوابه رفت سوی بقا، همنشین به آل رسولدهد به همسر و فرزندِ خانواده، صبرخداسراینده : احمدخاکسار بخوانید, ...ادامه مطلب

افسوس که مرد سخن وفن وبیان رفتیک شاعر دل سوخته ای از برمان رفتحاتم سخنش جمله ثنا بود و نصیحتاین گوهر کمیاب زبیداد زمان رفت****چه شد که لحن توخاموش شد، کجارفتی ؟نصایح تو فراموش شد، کجا رفتی ؟چو بلبلان چمن پر کشیدی از گلشنحریم خانه سیه پوش شد،کجارفتی ؟***سروده های من امروز رنگ غم دارددرون محفلمان یک عزیز کم داردمگر ز سوز دلم باخبرشدی ای اشکچه گویمت به تو ای اشک ،دیده نم دارد***سراینده: آقای نکویان بخوانید, ...ادامه مطلب